,,Zo jong als ik was wilde ik geld verdienen en op mezelf gaan wonen. Ik vond een baantje in de bejaardenzorg wat ik superleuk vond, maar ik moest er weer weg. Een vaste baan zat er niet in al vonden ze het daar ook heel jammer. Toen zeiden mijn broers ‘waarom ga je niet leren voor coupeuse, je maakt altijd zo graag kleding?’ Ze hadden gelijk, dus ging ik verder leren en vond een baan bij Duthler in Arnhem.

Later werd dat Wageningen en vervolgens Veenendaal. Ik deed de verkoop van dames-, heren- en kinderkleding, kassawerk, het uitpakken en presenteren in de winkel, en ik ging naar verkoopdagen voor ouderen en shows op scholen. 

Aan het verstellen van kleding had ik de schurft, dus dat deed ik niet. Na Duthler heb ik nog een tijdje bij Terstal gewerkt. In totaal zat ik 25 jaar in de mode. Het was  eigenlijk heel praktisch naast ons gezin met opgroeiende kinderen. Ik had geen avond- en nachtdiensten zoals je wel hebt in de zorg.” 

En toen ging het roer om!

Thea besloot in 2010 te stoppen en de overstap te maken. ,,Er was een crisis in de detailhandel en ik vond het werk ook niet meer zo leuk. Eigenlijk wilde ik veel liever echt iets voor mensen kunnen betekenen. De zorg begon weer te kriebelen. Toen ben ik gaan uitzoeken welke vorm het beste bij me paste: wilde ik werken met jeugd, ouderen, zieken of psychiatrisch patiënten? De zorg is een heel breed terrein. Ik kwam uit op de ouderenzorg.

Ik belde gewoon een organisatie op, mocht meteen op gesprek komen en de volgende dag had ik een contract voor 10 uur. Het begon met gezinsondersteuning. Ik had meteen een leuke klik met mijn eerste familie. Vervolgens werd ik gebeld over huishoudelijke hulp, dat vond ik toen wel okay voor een tijdje. Omdat ook thuiszorg te kunnen bieden, ben ik ondertussen een medicatietraining gaan doen. Op mijn 50e haalde ik mijn diploma Verzorgende Individuele Gezinszorg. Via gezinsondersteuning en de huishoudelijke hulp ben ik uiteindelijk in de thuiszorg terechtgekomen.”

Het wachten op klanten vond ik helemaal niks

Een nekhernia gooide even roet in het eten, maar Thea krabbelde snel weer op en begeleidt nu mensen met dementie in Ede. ,,Ik ben heel blij dat ik na de vervelende periode van de nekhernia de kans kreeg om te mogen re-integreren bij woonzorgcentrum Het Schild in Wolfheze. Vervolgens werd ik benaderd door het detacheringsbureau Nexus en kreeg een contract aangeboden. Terwijl ik dacht dat detacheren niets voor mij zou zijn, omdat ik dan steeds op een nieuwe plek moet wennen. Inmiddels is mijn motto: detacheren kun je leren. Ik heb nu een contract voor 24 uur bij een instelling waar ik mensen met dementie verzorg en begeleid.

Dit werk past echt bij me. De kinderen zijn volwassen en bijna allemaal de deur uit. Soms mis ik de mode nog wel, maar ik help regelmatig een vriendin die een kledingwinkeltje is begonnen en kan dan weer even helemaal mijn heart ophalen. Ik geef haar tips en help bij de inkoop en inrichting. Maar ik zou niet meer terug willen. Het wachten op klanten vond ik helemaal niks. Ik wil bezig zijn.”

Thea doet naast haar baan van 24 uur in de zorg nog verschillende vormen van vrijwilligerswerk. Want ,,stilzitten kan ik niet’’.

De dag van de huishoudelijke hulp:

Net als Thea maken veel mensen de overstap naar de zorg en hulp in huis. Het écht kunnen helpen van mensen in de buurt is daarbij een belangrijke motivatie. Als dag van de huishoudelijke hulp willen we al deze kanjers in Nederland zo af en toe in het zonnentje zetten. Dames en heren van de thuiszorg en huishoudelijke hulp, weer hééél hartelijk dank voor jullie inzet en fijne hulp!